ਇਹ ਚੱਕਰ ਅਨੋਖੇ ਨੇ ਚੱਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ

ਜੋ ਰੇਤੇ 'ਚ ਰਚ ਗਏ ਨੇ

ਹੱਡਾਂ ਦੇ ਟੁੱਕੜੇ

ਜੋ ਬਣ ਗਏ ਵਰੋਲੇ

ਗੁਲਾਬੀ ਜਏ ਮੁੱਖੜੇ

ਉਹ ਨਵਿਆਂ ਆਕਾਰਾਂ 'ਚ

ਢਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ ।

ਇਹ ਚੱਕਰ ਅਨੋਖੇ ਨੇ

 ਚੱਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ

ਸੀ ਲਾਈ ਜਵਾਨੀ

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੈਂ ਲੇਖੇ

ਉਹ ਚਾਦਰ ਦੇ ਤੋਤੇ

ਉਡਾ ਕੇ ਨੀਂ ਵੇਖੋ

ਸੰਦੂਕਾਂ 'ਚ ਪਏ ਐਂਵੇਂ

ਗਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ

ਇਹ ਚੱਕਰ ਅਨੋਖੇ ਨੇ

ਚਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ।

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਿਰ 'ਤੇ ਛੱਤ ਨੀਂ

ਨਾ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਜੋੜੇ

ਜੋ ਫਿਰ ਵੀ ਭਜਾਉਂਦੇ ਨੇ

ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਘੋੜੇ

ਉਹ ਭੁੱਖਾਂ ਤੇ ਤੋਹਾਂ ਚ

ਪਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ

ਇਹ ਚੱਕਰ ਅਨੋਖੇ ਨੇ

ਚਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ ।

ਇਹ ਗੁੰਦੀਆਂ ਜੋ ਗੁੱਤਾਂ

ਇਹ ਲਮਕਣ ਪਰਾਂਦੇ

ਇਹ ਕਿੱਥੋਂ ਸੀ ਆਏ

ਤੇ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ?

ਇਹ ਮੌਸਮ ਨੇ ਮੌਸਮ ਤਾਂ

ਟਲ਼ਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ ।

ਇਹ ਚੱਕਰ ਅਨੋਖੇ ਨੇ

ਚਲਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣੇ ।

ਰਾਣੀ ਤਤ

ਮੈਂ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਹਾਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ,

ਮੈਂ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਹਾਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ

ਮੈਂ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਹਾਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ,

ਮੇਰੀ ਸੁਣਿਓ ਤੁਸੀਂ ਫਰਿਆਦ |

ਤੁਸੀਂ ਯਾਦ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਕਰ ਰਹੇ,

ਮੈਂ ਵੀ ਕਰਾ ਦਿਆਂ ਤਹਾਨੂੰ ਯਾਦ |

ਜ਼ਿਲਿਆਂ ਵਾਲੇ ਬਾਗ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ

ਮੈਂ ਲੰਡਨ ਵਾਲੇ ਗਿਆ ਹਾਲ |

ਇੱਕ ਅੱਗ ਰਹੀ ਸੀ ਸੁਲਗਦੀ,

ਮੇਰੇ ਕਾਲਜੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕੀ ਸਾਲ |

ਕਿੱਥੋਂ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਬਣਨਾ ਸੀ,

ਜੇ ਮੈਂ ,18ਵੇਂ 'ਚ ਹੁੰਦਾ ਬਦਨਾਮ |

ਜਾਂ ਪਟਾਕੇ ਪਾਉਂਦਾ ਮੈਂ ਬੁਲਟ ਦੇ ,

ਜੇ ਮੋਟਰ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਕਾਉਂਦਾ ਜਾਮ |

ਬਾਤ ਪਾਈ ਸੀ ਅਸੀਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ,

ਪਰ ਹੁੰਗਾਰਾ ਸੀ ਮੁੱਛਾਂ ਕੁੰਡੀਆਂ ਦਾ |

ਗੰਡਾਸੇ ਤਾਂ ਤਿੱਖੇ ਤੁਸੀਂ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ,

ਪਰ ਕੀ ਕਰੋਗੇ ਸੋਚਾਂ ਖੁੰਡੀਆਂ ਦਾ |

ਫੁੱਲ ਹੋਣਗੇ ਇਹੀ ਸੱਚੀ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ,

'ਚਾਹਲ' ਐਸੀ ਇਬਾਰਤ ਲਿਖੀਏ ਜੀ |

'ਉਹ' ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਮਰ-ਮਿੱਟ ਗਏ,

ਆਓ ਆਪਾਂ ਜਿਉਂਣਾ ਤਾਂ ਸਿੱਖੀਏ ਜੀ |

ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ 

9876915035

ਸ਼ਿਵ_ਕੁਮਾਰ_ਬਟਾਲਵੀ_ਦੇ_ਜਨਮ_ਦਿਨ_ਤੇ_ਵਿਸ਼ੇਸ਼

#ਸ਼ਿਵ_ਕੁਮਾਰ_ਬਟਾਲਵੀ_ਦੇ_ਜਨਮ_ਦਿਨ_ਤੇ_ਵਿਸ਼ੇਸ਼

#ਬਟਾਲੇ ਨੂੰ ਪੂਰੀ #ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ #ਪਛਾਣ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਸ਼ਇਰ #ਸ਼ਿਵ_ਕੁਮਾਰ_ਬਟਾਲਵੀ

ਅੱਜ 23 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਲਾਡਲੇ ਸ਼ਾਇਰ, ਬਿਰਹਾ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੈ। ਸ਼ਿਵ ਦਾ ਜਨਮ ਭਾਂਵੇ ਬਟਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਬਟਾਲੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਬਣਿਆ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਸੁਮੇਲ ਜਨਮਾਂ-ਜਮਾਂਤਰਾਂ ਦਾ ਹੋਵੇ। ਸਿਆਲਕੋਟ ਦਾ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਵੀ ਬਣ ਕੇ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਅਤੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਕੱਦ ਏਨਾ ਉੱਚਾ ਕਰੇਗਾ ਇਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕਿਸੇ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ।

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦਾ ਉਹ ਉੱਚ ਦੁਮਾਲੜਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਵਿਚ ਉਹ ਕੁਝ ਕਰ ਵਿਖਾਇਆ ਜੋ ਵਿਰਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਸੀਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਮਰ ਦੇ ਕੁਲ 37 ਸਾਲ ਹੰਢਾ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿਚ ਦੀਆਂ ਉਹ ਖੂਬਸੂਰਤੀਆਂ ਸਿਰਜ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਸੈਂਕੜੇ ਵਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਏ ਕਿੱਸਾ ਕਵੀਆਂ ਜਾਂ ਸੂਫੀ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿਚੋਂ ਲੱਭਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਦਾ ਜਨਮ 23 ਜੁਲਾਈ 1936 ਨੂੰ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿ ਵੰਡ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਦੀ ਤਹਿਸੀਲ ਸ਼ਕਰਗੜ੍ਹ ਦੇ ਪਿੰਡ ‘ਬੜਾ ਪਿੰਡ ਲੋਟੀਆਂ’ (ਹੁਣ ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਵਿਖੇ ਪਿਤਾ ਪੰਡਤ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਗੋਪਾਲ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇਵੀ ਦੀ ਕੁਖੋਂ ਹੋਇਆ। ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਰਾਵੀ ਕੰਢੇ ਜੰਮਿਆਂ, ਬਟਾਲੇ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ, ਕਾਦੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾਭਾ ਵਿਚ ਕੁਝ ਅਰਸਾ ਪੜ੍ਹਿਆ। ਅਰਲੀ ਭੰਨ (ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ) ਵਿਖੇ ਪਟਵਾਰ, ਪ੍ਰੇਮ ਨਗਰ ਬਟਾਲਾ ਅਤੇ ਚੰਡੀਗੜ ਦੀ ਸਟੇਟ ਬੈਂਕ ਆਫ ਇੰਡੀਆ ਬਰਾਂਚ ਦੀ ਕਲਰਕੀ ਉਸ ਦਾ ਜੀਵਨ ਵਿਹਾਰ ਕਦੇ ਨਾ ਬਣ ਸਕੀ। ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਅਣ ਐਲਾਨਿਆ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਸਲਤਨਤ ਉਸ ਦੇ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਤਾਂ ਅੰਤਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੈ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਮੌਤ ਮਗਰੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਫੈਲ ਗਈ। ਧਰਤੀ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਬੰਧੇਜ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੇੜੀ ਵਿਚ ਨਾ ਨੂੜ ਸਕਿਆ। ਉਹ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨਾਤਿਆਂ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਦੀ ਪਾਕੀਜ਼ਗੀ ਤੋਂ ਵਾਕਿਫ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਵੀ ਸਾਰੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜ ਦਿੰਦਾ। ਰਾਵੀ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ ਨਾ, ਉਸ ਨੂੰ ਦਰਿਆ ਦੇ ਅੱਥਰੇ ਵੇਗ ਦੀ ਗੁੜਤੀ ਸੀ।

ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਤਾਬ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਟਾਲਵੀ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ। ਦੋ ਤਿੰਨ ਹੱਥ ਲਿਖਤ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਵੀ ਦੇ ਰੂਪ `ਚ ਦਸਤਖਤ ਮਿਲਦੇ ਹਨ । ਪਰ ਹਾਲਾਤ ਦੀ ਸਿਤਮਜ਼ਰੀਫੀ ਵੇਖੋ ! ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਬਟਾਲਵੀ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜੁੜ ਗਿਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵੀ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਲੋਕ ਉਸ ਦੀ ਛੇੜ ਬਟਾਲਵੀ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਰੁਤਬਾ ਜਣੇ ਖਣੇ ਨੂੰ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਰਾਵੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਵਸਦੇ ਸ਼ੱਕਰਗੜ ਤਹਿਸੀਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬੜਾ ਪਿੰਡ ਲੋਹਟੀਆਂ ਵਿਚ ਜੰਮਿਆ। ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਸਿਆਲਕੋਟੀਆ ਰਿਹਾ ਅਤੇ 1947 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਬਟਾਲੇ ਆ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਬਾਕੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਟਾਲਵੀ ਬਣ ਗਿਆ।ਗਾਂਧੀ ਚੌਂਕ ਬਟਾਲੇ ਤੋਂ ਡੇਰਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਵੱਲ ਜਾਦਿਆਂ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਗਰ ਮੁਹੱਲੇ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਅੱਜ ਵੀ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਉਥੇ ਹੋਣ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਆਪਣੇ ਗਿਰਦਾਵਰ ਬਾਪ ਗੋਪਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਮੁਤਾਬਕ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਪਟਵਾਰੀ ਭਰਤੀ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਕਲਾਨੌਰ ਨੇੜੇ ਪਿੰਡ ਅਰਲੀਭੰਨ ਵਿਖੇ ਹੋਈ। ਸ਼ਿਵ ਭਾਂਵੇ ਪਟਵਾਰੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਕਾਵਿ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਦਾ ਪਰਿੰਦਾ ਬਣਨਾ ਲੋਚਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੱਚੀ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ ਦੇ ਵਾਕਿਫਕਾਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨਿਕਟਵਰਤੀ ਸੱਜਣ ਪਿਆਰੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਕਲਿਆਣਕਾਰੀ ਵਤੀਰਾ ਧਾਰਦਾ ਸੀ। ਮੋਮਬੱਤੀ ਵਾਂਗ ਆਪਣਾ ਆਪ ਤਾਂ ਪਿਘਲਾ ਦਿੰਦਾ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਨੇਰੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਭਟਕਣ ਦਿੰਦਾ।

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਦਾ ਮਹਿਬੂਬ ਸ਼ਾਇਰ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਧੜੇ, ਧਰਮ, ਸਿਆਸਤ ਜਾਂ ਗੁੱਟ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਉਚੇਰਾ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕਾਵਿ ਧਰਮ ਸ਼ਾਇਰੀ ਸੀ, ਨਾਅਰਾ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਹਸਤੀ ਦਾ ਸੁਆਮੀ ਸੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਾਂਗ। ਪਾਰਖੂ ਸੱਜਣ ਪਿਆਰੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨੋਂ ਹੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਸ਼ਿਵ ਯਾਰਾਂ ਦਾ ਯਾਰ ਸੀ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਓਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਕੱਟੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ ਜਿਨੀਆਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦੇ ਅੰਗ ਸੰਗ ਗੁਜ਼ਾਰੀਆਂ।

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਸ਼ਿਵ ਜਦੋਂ ਸਟੇਜ਼ਾਂ ਉੱਪਰ ਆਪਣੀ ਮਿੱਠੀ ਹੂਕ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਬਿਰਹਾ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਗਾਉਂਦਾ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਇਹ ਹੇਕ ਕਿਸੇ ਬਬੀਹੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਾ ਲੱਗਦੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਤੇ ਮਿੱਠੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕੀਲ ਲੈਂਦਾ। ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਨੂੰ ਲੋਕ ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਸ਼ਾਇਰ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਵਾਰਵਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਿਰਹਾ ਉਸ ਦਾ ਤਨ ਅਤੇ ਮਨ ਤੋਂ ਵਿਛੁੰਨੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਰੁਦਨਮਈ ਬਿਰਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਸੌ ਮੱਕਿਆ ਦੇ ਹੱਜ ਬਰਾਬਰ ਗਿਣਦਾ ਹੈ।

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਨੂੰ 27 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਭਾਰਤੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਡਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲੂਣਾ ਲਿਖਣ ਬਦਲੇ ਮਿਲਿਆ । ਉਸ ਜਿੰਨੀ ਉਮਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਲਿਖਾਰੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੀਕ ਇਹ ਸਨਮਾਨ ਹਾਸਿਲ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। 

ਸਾਂਝੇ ਪੰਜਾਬ ਸਮੇਂ ਜਨਮਿਆਂ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਦੋਵਾਂ ਪੰਜਾਬਾਂ ਦਾ ਸਾਂਝਾ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦਾ ਉਹ ਲਾਡਲਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਗੁਆਚਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿਚ ਸੰਭਾਲਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਿਰਫ ਪੰਜਾਬ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸਮੁੱਚ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ 

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਨੂੰ ਜੋ ਰੁਤਬਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਟਾਲਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਿਆ। ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਵੀ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਜੀਊਂਦੇ ਜੀਅ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਲਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਬਟਾਲਾ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਪਿੱਤਲ ਤੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ :-

ਲੋਹੇ ਦੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪਿੱਤਲ ਦੇ ਲੋਕ ਰਹਿੰਦੇ ਸਿੱਕੇ ਦੇ ਬੋਲ ਬੋਲਣ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦਾ ਵੇਸ ਪਾਉਂਦੇ।

ਜਿਸਤੀ ਇਹਦੇ ਗਗਨ ’ਤੇ ਪਿੱਤਲ ਦਾ ਚੜ੍ਹਦਾ ਸੂਰਜ ਤਾਂਬੇ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਉਪਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਗਿਰਝ ਬਹਿੰਦੇ।

ਲੋਹੇ ਦੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਲੋਹੇ ਦੇ ਲੋਕ ਰਹਿਸਣ ਲੋਹੇ ਦੇ ਗੀਤ ਸੁਣਦੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ।

ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਬੋਲ ਅਮਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਜੋ ਆਪਣੀ ਯਾਦਗਾਰ ਸਬੰਧੀ ਭਵਿੱਖ ਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਹ ਉਸਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਸੱਚੀ ਸਾਬਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਸ਼ਿਵ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ :-

ਜਿਥੇ ਭੱਜਿਆ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲੂ ਦੀਵਾ,

ਸੋਈਉ ਮੇਰਾ ਮਜ਼ਾਰ ਹੋਵੇਗਾ।

ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਟਾਲਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਖੇ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਮਜ਼ਾਰ (ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਵੀ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ) ਉੱਪਰ ਦੀਵਾ ਨਹੀਂ ਬਲ ਸਕਿਆ ਹੈ।

ਖੈਰ ਅੱਜ ਇਸ ਮਹਾਨ ਸ਼ਾਇਰ ਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਬਟਾਲਾ ਵਾਸੀ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਵੀ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਖੌਰੇ ਜਿਵੇਂ ਹੁਣ ਬਟਾਲਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਲੋਹੇ ਦੀ ਸਨਅਤ ਦਾ ਕੰਮ ਖਤਮ ਹੋਣ ਨਾਲ ਬਟਾਲੇ ਤੋਂ ਲੋਹੇ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਖੁਸ ਗਿਆ ਹੈ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਹੁਣ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕ ਵੀ ਪਿੱਤਲ ਤੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਨਾ ਰਹਿਣ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਬਦਲਣ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਸ਼ਾਇਰ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਲਈ ਮੋਹ ਮੁਹੱਬਤ ਜਾਗੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਜ਼ਾਰ ਉਪਰ ਦੀਵੇ ਬਲਣ ਲੱਗ ਜਾਣ। ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਇਹੋ ਦੁਆ ਹੈ।

ਆਮੀਨ....!

ਸੰਪੂਰਨ ਵਿਆਹ (ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ 9876915035)

ਬੰਨ੍ ਲਿਆ ਸਿਹਰਾ,

ਸਜ ਗਿਆ ਲਹਿੰਗਾ |

ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ,

ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਮਹਿੰਗਾ |

ਥੋੜ੍ਹੇ ਜੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ,

ਘੇਰ ਲਿਆ ਵਿਚੋਲਾ ਸੀ |

ਦੱਸ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਸਾਥੋਂ,

ਰੱਖ ਲਿਆ ਓਹਲਾ ਸੀ |

ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਧਿਰਾਂ ਦੇ ਜੀ ,

ਵਿਚਾਰ ਸੀ ਬੜੇ ਵੱਖਰੇ |

ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਵਿਚੋਲੇ ਨੂੰ ,

ਬੰਦੇ ਚੰਗੇ ਨਹੀਓ ਟੱਕਰੇ |

ਸੁਣ ਕੇ ਗੱਲ ਉਹਨਾਂ ਦੀ,

ਵਿਚੋਲਾ ਸੀ ਬੜਾ ਹੱਸਿਆ |

ਕੱਲੀ-ਕੱਲੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਜੀ ,

ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਇੰਝ ਦੱਸਿਆ|

ਕੁੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਸੀ,

ਜ਼ਮੀਨ,ਕੋਠੀ ਤੇ ਕਾਰ ਹੋਵੇ |

ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਤੇ ਲੱਗਾ,

ਜਾਂ ਕੈਨੇਡਾ ਦਾ ਪੀ.ਆਰ ਹੋਵੇ |

ਮੁੰਡੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਭਾਈ,

ਮੈਨੂੰ ਇਹੀ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਸੀ |

ਗੱਡੀ, ਗਹਿਣੇ ਅਤੇ ਕੈਸ਼ ,

ਵੱਡੇ ਪੈਲੇਸ 'ਚ ਵਿਆਹ ਸੀ |

ਮੰਗਾਂ ਮੰਨ ਲਈਆਂ ਸਾਰੀਆਂ,

ਦੱਸੋ ਕੀ ਬਾਕੀ ਰਿਹਾ ਸੀ |

ਬਸ ਬੰਦੇ ਚੰਗੇ ਹੋਣ ਭਾਈ ,

ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਤਾਂ ਨੀ ਕਿਹਾ ਸੀ |

ਚੁਣੇ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਭਾਈ ,

ਗੁਣਾਂ ਵਾਲੇ ਰਾਹ ਹੋਣਗੇ |

'ਚਾਹਲ' ਉਹਨਾਂ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ,

ਸੰਪੂਰਨ ਵਿਆਹ ਹੋਣਗੇ |

ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ 

9876915035

ਕਹਿੰਦਾ ਅਠਾਰਵੇਂ ਚ ਮੁੰਡਾ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਗਿਆ

ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸਾਡੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਨੂੰ ,

ਸਾਡੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਨੋਕਾਂ ਨੂੰ |

ਸ਼ੌਹਰਤ ਦਾ ਚਾਨਣ ਪਾਉਣ ਲਈ ,

ਅਸੀਂ ਹਨੇਰੇ ਵੱਲ ਧੱਕਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ |

ਮਾਲਕ ਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਲਮ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਆ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ , ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਸਮਾਜ ਪ੍ਤੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾ ਸਕੇ | ਪਰ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਸ਼ੌਹਰਤ ਪਾਉਣ ਲਈ ਬਹੁਤੇ ਕਲਮਕਾਰ ਅਤੇ ਫ਼ਨਕਾਰ ਕੀ ਪਰੋਸ ਕੇ ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ????? ਜੱਟ ਫੈਰ ਕਰਦੈ,,,,, ਅਠਾਰਵੇਂ ਚ ਮੁੰਡਾ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਗਿਆ ,,,,, ਕੋਈ ਇਹ ਕਿਉਂ ਨੀ ਗਾਉਂਦਾ ਕਿ ਜੱਟ ਦਾ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ , ਜੱਟ ਦਾ ਅਧਿਆਪਕ ਬਣਨ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ , ਗੱਲ ਵੈਲੀ ਤੇ ਆ ਕੇ ਕਿਉਂ ਖੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਆ ,,,,,? ਅਠਾਰਵਾਂ ਸਾਲ ਬਦਨਾਮ ਹੋਣ ਲਈ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ,,,,,, ਅਠਾਰਵਾਂ ਸਾਲ ਨਾਮ ਕਮਾਉੁਣ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ,,,,,,,

ਡੀ.ਜੇ.ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪਈ ਸੀ ,

ਸ਼ੌਰ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟ ਗਈ ਸੀ |

ਗੀਤ ਸੁਣ ਦਿਮਾਗ ਸੱਚੀਂ ਜਾਮ ਹੋ ਗਿਆ ,

ਕਹਿੰਦਾ ਅਠਾਰਵੇਂ ਚ ਮੁੰਡਾ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਗਿਆ |

ਪੰਜੇ ਉਂਗਲਾਂ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਸਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ,

ਬਦਨਾਮੀਆਂ ਭਾਈ ਓਏ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂਓ ਹੁੰਦੀਆਂ |

ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਮੋਢਾ ਲਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਨਾ ਸੀ ,

ਅਠਾਰਵੇਂ ਚ ਦੱਸਦਾਂ ਭਾਈ ਕਿਹੜਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸੀ |

ਬਾਹਰਵੀਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕਰਨੀ ਸੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜੀ ,

ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਲਈ ਕਰਨਾ ਸੀ ਟਰਾਈ ਜੀ |

'ਮਾਰਸ਼ਲ ਅਰਜੁਨ ਸਿੰਘ' ਵਾਂਗ ਨਾਮਣਾ ਸੀ ਖੱਟਣਾ ,

ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਬੋਝ ਸੀ ਓਏ ਘੱਟਣਾ |

ਅਠਾਰਵੇਂ ਚ ਤਾਂ ਟਰੈਕਟਰ ਦੇ ਸਟੇਰਿੰਗ ਫੜ੍ਹ ਲੈਣੇ ਸੀ,

ਕਿੱਲਾ ਛਡਵਾ ਲੈਂਦਾ ਜਿਹੜਾ ਪਿਆ ਗਹਿਣੇ ਸੀ |

ਪਿੰਡ ਦੇ ਨਾਮ ਵਾਲੀ ਜਾਂਦੀ ਝੰਡੀ ਗੱਡੀ ਜੀ ,

'ਹਰਜੀਤ ਬਾਜੇਖਾਨੇ' ਵਾਂਗ ਜੇ ਖੇਡਦਾ ਕਬੱਡੀ ਜੀ |

ਰੋਇੰਗ ਚ ਮਾਪ ਲੈਂਦਾ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਛੱਲ ਜੀ,

'ਸਵਰਨ' ਵਾਂਗ ਅਰਜਨ ਐਵਾਰਡ ਵਾਲੀ ਮੱਲ ਜੀ |

ਅਠਾਰਵੇਂ ਚ ਤਾਂ ਯਾਦਗਾਰੀ ਰੋਲ ਨਿਭਾਉਂਣਾ ਸੀ,

'ਔਲਖ ਸਾਬ' ਦੇ ਨਾਟਕਾਂ ਦਾ ਪਾਤਰ ਬਣ ਜਾਣਾ ਸੀ |

ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਬੁਲੰਦ ਕਰਨਾ ਸੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ,

ਕੁਝ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਦੇਣਾ ਸੀ ਸਮਾਜ ਨੂੰ |

ਦੱਸੋ ਕਿਵੇਂ ਆਜ਼ਾਦੀਆਂ ਮਾਣਦਾ ਆਵਾਮ ਜੀ ,

ਜੇ ਅਠਾਰਵੇਂ 'ਭਗਤ ਸਿੰਘ' ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਬਦਨਾਮ ਜੀ |

ਖਾਸ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਮ ਨਹੀਂਓ ਹੁੰਦੇ ਜੀ ,

ਸਿਆਣੇ ਧੀ-ਪੁੱਤ ਕਦੇ ਬਦਨਾਮ ਨਹੀਂਓ ਹੁੰਦੇ ਜੀ |

ਇੰਨੀ ਕੁ ਗੱਲ ਕਹਿੰਦਾ 'ਚਾਹਲ' ਜਾਂਦਾ-ਜਾਦਾਂ ਜੀ ,

ਅਠਾਰਵੇਂ ਦਾ ਕਮਾਇਆ ਬੰਦਾ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਖਾਂਦਾ ਜੀ|

ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ 

9876915035

ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਹੈ ਉਤਸ਼ਾਹ

ਆਹ ਦੇਖ ਜ਼ਿੰਦਗੀਏ ਨੀ,

ਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਹੈ ਉਤਸ਼ਾਹ |

ਤੂੰ ਬੇਰੰਗ ਤਸਦੀਕ ਕੀਤਾ ਸੀ,

ਨੀ ਮੈਂ ਆਪੇ ਰੰਗ ਲਏ ਚਾਅ |

ਮੈਂ ਆਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਨੀ ਛੱਡਣਾ ,

ਮੇਰੇ ਜਦ ਤੱਕ ਚੱਲਦੇ ਸਾਹ |

ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ 'ਚ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵਸਦੀ,

ਮੈਨੂੰ ਸਿਜਦਾ ਕਰਦੇ ਰਾਹ |

ਜੀਹਨੂੰ ਬਾਹਰ ਲੋਕੀ ਲੱਭਦੇ ,

ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਖੁਸ਼ੀ ਅਥਾਹ |

ਹਿੰਮਤ ਮੇਰਾ ਸੱਚਾ ੲਿਸ਼ਕ ਹੈ ,

ਮੈਨੂੰ ਸਕਦਾ ਨੀ ਕੋਈ ਢਾਹ |

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਾਲੀ ਅਮੀਰੀ ਨੂੰ ,

ਗਰੀਬੀ ਸਕਦੀ ਨਹੀਂ ਹਰਾ |

ਤੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਹਰ ਦਸਤਕ ,

ਮੇਰਾ ਝੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕੀ ਤਾਅ |

ਅੰਬਰਾਂ 'ਤੇ ਨਾਮ ਲਿਖ ਦੇਊ,

ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਵੀ ਰੱਖੂਗਾ ਵਾਹ |

'ਚਹਿਲਾ' ਪੈੜਾਂ ਤੋਂ ਲੋਕੀ ਪੁੱਛਣਗੇ,

ਕੌਣ ਲੰਘਿਆ ਹੈ ਇਸ ਰਾਹ ?????

ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ

9876915035

ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਰਾਹ

ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਰਾਹ

ਉਹ ਗੱਲ ਅਧੂਰੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗੇ

ਹਾਲੇ ਵੀ ਉਹਦੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਬੱਸਾਂ ਮਿੰਨੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਨੇ

ਗਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯਾਦ ਐ ਇੱਟਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਨੇ

ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਤਾਕੀ ਅੱਜ ਵੀ ਖੁੱਲੀ ਦਿਸਦੀ ਏ 

ਅੱਖਾਂ ਮਲਦੀ ਸੁਰਤ ਜੀ ਉਹਦੀ ਭੁੱਲੀ ਦਿਸਦੀ ਏ

ਪੂਰੀ ਪੂਰੀ ਟਾਈਮਇੰਗ ਤੇ ਨਿੱਤ ਆ ਕੇ ਖੜ੍ਹਦੀ ਸੀ 

ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਮੰਨਦਾ ਉਹ ਕੁੜੀ ਮੈਂਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ

ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬਹਿ ,ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਸੀ 

ਪਰ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਹੀ ਤੱਕਦੀ ਸੀ

ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਸੱਖੀਆਂ ਤੋ ਸੀ ਦੂਰ ਜਿਹੇ ਬੈਂਹਿਦੀ 

ਮੰਗਣ ਲੱਗਿਆਂ ਟਿਕਟ ਉਹ ਉੱਚੀ ਨਾਂ ਪਿੰਡ ਦਾ ਲੈਂਦੀ

ਨਾਲ ਫਿੱਕੇ ਸੂਟਾਂ ਦੇ ਜਦ ,ਰੋਜ਼ ਚੁੰਨੀ ਉੱਨਾਬੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ 

ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਹ ਖਿਆਲੀਂ,ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਭਾਬੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ

ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀ ਅੱਜ ਵੀ ਜਿਹੜੀ ਲਾਰੀ ਤੇ ਆਉਂਦੀ ਸੀ 

ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਆਖੇ ਉਹ ਕਮਲੀ ਮਨਾ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ

ਮੁੜ ਖਰੀਦ ਸਕਾਂ ਮੈਂ ਉਹ ਸਫ਼ਰ ਸੁਹਾਣੇ ਰਾਹਾਂ ਦੇ 

ਚੱਲ ਅੱਜ ਫਿਰ ਚੱਲਦੇ ਹਾਂ ਆਜਾ ਉਹਨਾਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ

ਤੂੰ ਫਿਰ ਆਵੀਂ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਈਂ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਬੱਸਾਂ ਦੇ 

ਆਪਾਂ ਹੁਣ,ਉਹ ਗੱਲ ਅਧੂਰੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੱਸਾਂ ਗੇ

ਹਾਂ ਆਪਾਂ ਹੁਣ,ਉਹ ਗੱਲ ਅਧੂਰੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੱਸਾਂ ਗੇ

✏✒.. Dhillon Amrit

ਤੁਰਿਆ ਸੀ ਜਾਂਦਾ ਖੇਤ ਵਾਲੀ ਪਹੀ ਸੀ ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ 9876915035

ਤੁਰਿਆ ਸੀ ਜਾਂਦਾ ਖੇਤ ਵਾਲੀ ਪਹੀ ਸੀ

ਤੁਰਿਆ ਸੀ ਜਾਂਦਾ ਖੇਤ ਵਾਲੀ ਪਹੀ ਸੀ,
ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਵਾਰੀ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਕਹੀ ਸੀ।
ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਪਿੱਛੇ ਵੱਜੀ ਕੋਈ ਹਾਕ ਸੀ,
ਤਾਹੀਂ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਮੈਂ ਲਿਆ ਝਾਕ ਸੀ।

ਉਹ ਮਕਾਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਸੋਹਣਿਆ ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।

ਉਹ ਮਕਾਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਸੋਹਣਿਆ ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।

ਜਿੱਥੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਲੰਘ ਜਾਵੇ ਪਾਸਾ ਵੱਟ ਸੱਜਣਾ,
ਜਿੱਥੇ ਛਾ ਜਾਂਦੀ ਉਦਾਸੀ ਝੱਟ ਸੱਜਣਾ।
ਜਿੱਥੇ ਰੀਝ ਲੰਮੀ ਉਡਾਰੀ ਦੀ,ਪਰ 'ਪਰ' ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ,
ਉਹ ਮਕਾਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਸੋਹਣਿਆ, ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।

ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਉਡੀਕ ਜੀ ? ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ 9876915035

ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਉਡੀਕ ਜੀ ?

ਬੇਟੇ ਨੇ ਪੜੵਦੇ-ਪੜੵਦੇ ਮਾਰੀ ਲੀਕ ਜੀ,
ਕਹਿੰਦਾ ਡੈਡੀ! ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਉਡੀਕ ਜੀ ?

ਉਡੀਕ.............. ਫਿਰ ਮੈਂ ਦੱਸਿਆ..........

ਬੀਜ ਨੀ ਉਹ ਤਾਂ ਸੁਪਨੇ ਹੈ ਬੀਜਦਾ,
ਬੱਲੀ ਵਿੱਚ ਦਾਣਾ ਹੁੰਦਾ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਰੀਝ ਦਾ।
ਜੋ ਰੰਗ ਹਰੇ ਤੋਂ ਸੁਨਹਿਰੀ ਤੀਕ ਹੁੰਦੀ ਏ,
ਉਹੀ ਤਾਂ ਪੁੱਤਰਾ ਉਡੀਕ ਹੁੰਦੀ ਏ।

ਸੱਚ ਕੋਲੋ ਦੀ ਝੂਠ ਲੰਘਿਆ।

ਜਾਂਦੇ-ਜਾਂਦੇ ੲਿੱਕ ਮੋੜ 'ਤੇ , 

ਸੱਚ ਕੋਲੋ ਦੀ ਝੂਠ ਲੰਘਿਆ।

ਸੱਚ ਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਕੇ ਝੂਠ ,

ਖ਼ਰਮਸਤੀ ਵਿੱਚ ਖੰਘਿਅਾ।

ਝੂਠ ਕਹਿੰਦਾ ਸੱਚ ਨੂੰ ,

ਦੇਖ ਮੇਰੀ ਸਰਦਾਰੀ ਬੲੀ।

ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਘੁੰਮਦੀ ਅਾ,

ਮਿਸ਼ਰੀ ਦੀਆਂ ਡਲੀਆਂ

ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਜ਼ਾਰ 'ਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, 

ਫਲਾਂ ਵਾਲੇ ਦਾ ਹੋਕਾ ਕੰਨੀਂ ਪਿਆ ਸੀ। 

ਮਿਸ਼ਰੀ ਦੀਆਂ ਡਲੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰ ਲਓ ਜੀ

ਅਾਜੋ ਮਿੱਠੇ-ਮਿੱਠੇ ਅੰਗੂਰ ਲਓ ਜੀ।

ਮੈਂ ਵੀ ਥੋੜੵਾ ਜਾ ਖਲੋਅ ਗਿਆ ਸੀ, 

ਰੇਹੜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। 

ਬਿਨੵਾਂ ਪੁੱਛੇ ਭਾਈ ਨੇ ਠਾਅ ਦੱਸਿਆ, 

ਸੌ ਰੁਪਏ ਕਿੱਲੋ ਅੰਗੂਰਾਂ ਦਾ ਭਾਅ ਦੱਸਿਆ।

ਨਾਲ ਹੀ ਅੰਗੂਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਢੇਰੀ ਸੀ, 

ਜਦ ਮੈਂ ਨਿਗਾਹ ਉੱਧਰ ਨੂੰ ਫੇਰੀ ਸੀ। 

ਕਹਿੰਦਾ ਇਹ ਤਾਂ ਸਸਤੇ ਹੀ ਲਾ ਦਿਆਂਗੇ, 

ਵੀਰੇ ਚਾਲੀਆਂ ਦੇ ਕਿੱਲੋ ਪਾ ਦਿਆਂਗੇ।

ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅੰਗੂਰ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਸੋਹਣੇ ਆ, 

ਫੇਰ ਯਾਰ ਇੰਨੇ ਸਸਤੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋਣੇ ਆ। 

ਇਹ ਇੰਨੇ ਸਸਤੇ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਥੋੜੵਾ ਜਾ ਹੱਸਿਆ, 

ਭਾਈ ਨੇ ਸੀ ਫੇਰ ਉਹਦਾ ਕਾਰਨ ਦੱਸਿਆ।

"ਗੁੱਛੇ ਨਾਲੋਂ ਟੁੱਟੇ ਆ ਜੀ" ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਗਿਆ, 

ਤਾਂਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਭਾਅ ਅੱਧਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। 

ਸੁਣਕੇ ਮੈਂ ਗੱਲ ਉਹਦੀ ਸੁੰਨ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ, 

ਫ਼ਿਰ ਸੀ ਡੂੰਘੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਖੋ ਗਿਆ।

ਕਿੰਨੀ ਦਮਦਾਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਏ, 

ਸਿੱਧਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਹੁੰਦੀ ਏ। 

ਆਪਣਿਆਂ ਤੋਂ ਟੁੱਟਣ ਦੀ ਬੰਦਾ ਭੁੱਲ ਕਰਦਾ, 

ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਅੱਧਾ ਮੁੱਲ ਕਰਦਾ।

ਹੋਰ ਭਾਵੇਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਖੱਟ ਜਾਂਦੀ ਆ, 

ਪਰ ਜੜੵਾਂ ਤੋਂ ਟੁੱਟਕੇ ਕੀਮਤ ਘੱਟ ਜਾਂਦੀ ਆ। 

ਕਿੰਨੇ ਤੋਲਾਂ ਬਾਈ ਉਹਨੇ ਕੀਤਾ ਮੋੜ ਜੀ, 

ਸੋਚਾਂ ਵਾਲੀ ਲੜੀ ਮੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਤੋੜ ਜੀ।

ਕਿੱਲੋ-ਕਿੱਲੋ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਪਾ ਦੇ ਵੀਰਿਆ, 

ਟੁੱਟਿਆਂ ਦੇ ਮੇਲ ਕਰਾ ਦੇ ਵੀਰਿਆ। 

ਦੋ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗੇ ਮਨ ਹੌਲਾ ਜਿਵੇਂ ਫੁੱਲ ਸੀ। 

'ਚਾਹਲ' ਪੈ ਗਿਆ ਉਹ ਰਾਹ ਜਿਹੜਾ ਗਿਆ ਭੁੱਲ ਸੀ।

ਜਸਵਿੰਦਰ ਚਾਹਲ 9876915035

ਕਰੋਨਾ

ਅੱਧੀ ਰਾਤੀ ਨਿਕਲੇ ਸਾਂ ਚੋਰੀ ਲੁਧਿਆਣਿਓ

ਥੱਕਿਓ ਨਾ ਤੁਰੀ ਚੱਲੋ ਨਿੱਕਿਓ ਨਿਆਣਿਓ

ਸਾਡੇ ਘਰ ਜੰਮੇ ਥੋਡਾ ਐਨਾ ਹੀ ਕਸੂਰ ਏ

ਹਾਲੇ ਖੰਨੇ ਪਹੁੰਚੇ ਆਂ ਬਿਹਾਰ ਬੜੀ ਦੂਰ ਏ

ਰੋ-ਰੋ ਕੇ ਥੱਕ ਚੱਲੇ ਕਾਕੇ ਨੂੰ ਕੀ ਦੱਸੀਏ

ਉਹਦੇ ਵਾਂਗ ਅੱਗ ਸਾਡੇ ਢਿੱਡਾਂ 'ਚ ਵੀ ਮੱਚੀ ਏ

ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨੂੰ ਚੋਰੀ-ਚੋਰੀ ਆਖਦੀ ਏ

ਰਾਹ 'ਚ ਕੁੱਝ ਮੰਗਿਓ ਨਾ ਪਾਪਾ ਮਜਬੂਰ ਏ

ਤੰਗ ਜੁੱਤੀ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦੀ

ਮਈ ਏ ਮਹੀਨਾ ਉਤੋ ਲੋਅ ਪਈ ਵਗਦੀ

ਢਾਕਾਂ ਤੇ ਜੁਆਕ,ਪੰਡਾਂ ਸਿਰਾਂ ਉਤੇ ਭਾਰੀਆਂ

ਸੜਕਾਂ ਦੀ ਲੁੱਕ ਜਿਵੇਂ ਤਪਿਆ ਤੰਦੂਰ ਏ

ਬੈਠ ਕੇ ਜਹਾਜਾਂ 'ਚ ਕਰੋਨਾ ਦੇਸ਼ ਵੜਿਆ

ਹਰਜਾਨਾ ਰੱਜਿਆਂ ਦਾ ਭੁੱਖਿਆਂ ਨੇ ਭਰਿਆ

ਮਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਢਾਰਿਆਂ ਨੇ ਭੋਗਿਆ

ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਚੱਲਦਾ ਇਹ ਆਇਆ ਦਸਤੂਰ ਏ

ਹਰਵਿੰਦਰ